با بودن تو حال من اصلا خراب نیست
می خواهمت و بهتر از این انتخاب نیست

احساس می کنم که خدا قول داده است
دیگر در این جهان خبری از عذاب نیست

دیگر میان خاطره هامان ، از این به بعد
چیزی به اسم دلهره و اضطراب نیست

باور کن این خدا که خودش عاشقت کند
حتماً زیاد خشک و مقدس مآب نیست

پاشو بیا کمی بغلم کن ، ببوس، تا
باور کنم حضور تو ایندفعه خواب نیست

من را ببوس تا همه ی شهر پر شود
این اتفاق هر چه که باشد سراب نیست

دنیا سر جدایی ما شرط بسته است
اما دعای شوم کسی مستجاب نیست...

نهایتی ندارد این شبان تلخ انتظار

كسی مرا نمی برد به آشیانه ی بهار



همیشه از تو در دلم سرود تازه ای به پاست

ترانه ای به نام عشق. . . و غصه های بیشمار



همیشه چشمهای من پر از غمِ جدائی اند

گلایه موج می زند در این نگاه ِ بیقرار



برای چشمهای من كسی بهانه ای نیافت

دو چشمِ بی بهانه ام. . . دو ابر خیسِ غصه دار



برای تو. . . برای تو همیشه غرقِ قصه ام

تمام قصه های من نشانه اند و یادگار



میان قصه ها دلم همیشه شكوه می كند:

نهایتی ندارد این شبان تلخ انتظار!

          خدایا ببخش   

خدایامارابه لطف وگرمت به بزرگی وعناتت ببخش وبیامورز گناه های مارا ببخش در بهشت را به روی ما گشوده فرما ما قدردان توهستیم بازهم مارا به قدرتت ببخش

                                                                            امین یارب العالمین

بارالها گرگنه کاریم ببخش            گرز فرمانت خطا کاریم ببخش

بافساد وجور وعصیان وقصور      گر جفا کار ودل ازاریم ببخش

عاجزیم از شکر نعمت های تو       گربه خود محو گرفتاریم ببخش

گشته عالم گلشن اسرار تو             گردراین گلشن خس وخاریم ببخش

باضیاعت گشته عالم غرق نور       گرکه ماخودتیره وتاریم ببخش

باغفلت وشرمندگی                      گرز نادانی تبه کاریم ببخش

واجب امد طاعت وفرمان تو          گر اسیر وغرقزنگاریم ببخش

ناسپاس وجاهل وبی بندوبار           گرجفاکار وزیان باریم ببخش

باجدال وخشم وترویر وریا            گر هوایی مابه سر داریم ببخش

قادری گوید دمادم باخدا                گرخدایا ما سزاواریم ببخش

گنجینه رز قسمت  ۱۴    

خوشا ان دم که دمسارش تو باشی

امید ومحرم رازش توباشی

دلش لبریزعشق وغرق ایمان

به هر کاری سراغازش تو باشی

------------

سخن شیرین وبس در گران است

طبیب جسم وهم ارام جان است

سخن سنجیده گوی وباتفکر

که اومانند ابر درفشان است

-----------

بخودبنگری چون یک حبابی

که در فرمان موج وروی ابی

چومیدانی که دنیا رابقا نیست

چرا ازبهر دنیا در شتابی

---------

صفا دارد گل باغ من وتو

طلوع صبح اشراق من وتو

دو دل باهم مصداق دونور است

بسان روح میثاق من وتو

---------

اگر بامن نظر داری غمی نیست

زحالم گر خبر داری غمی نیست

اگر باران غم برمن ببارد

توچون بامن نظر داری غمی نیست