هر آدینه، آتش انتظار ما را بی قرار ظهور "مهدی موعودت" می کند و ما به بهانه ی این انتظار سبز و مقدس دل را به سجاده و محراب می سپاریم تا با طراوت شبنم اشک هایمان بر لحظه های هجران صبوری کنیم و با کرامت و بزرگی نمازگزاران منتظر جان را صفا بخشیم.
+ نوشته شده در شنبه چهارم شهریور ۱۳۸۵ ساعت 13:16 توسط نجفی
|
اگــر طبـيـبـانه بـيـايي بـه سـر بـاليـنم بــه دو عـالـم نـدهـم لـذت بــيماري را
مهربانا! بر برکه های آرام نیایش، نام تو را زمزمه می کنم و در لحظه های یاد تو که بوی عطر باران می دهد به اوج می رسم و اشتیاقی وصف نا شدنی وجودم را فرا می گیرد و وصال تو را آرزو می کنم و بزرگی تو را فریاد می زنم که «اشهد ان لا اله الا الله» و اینگونه از تمام تعلقات دنیا رها می شوم.
مهربانا! ۞ با فروغ نگاهت، واژه های جانم، زیباترین ترانه ی عشق و شکر گزاری را تنها برای تو می سرایند و جام دیدگانم از اشک نیاز من و مهر تو لبریز می گردد و من تنها با نوشیدن جرعه ای از سرچشمه ی بیداری نماز از تو می خواهم که هیچگاه نعمت عافیت، صبوری و امید را از زندگانیم نستانی